Nu

Verdwaasd gedwaal
door de straten van
mijn stad.

Straten geplaveid
met oeverloos
gepalaver.

Mijn toekomst
loopt uit mij
leeg.

Verdwaasd gedwaal,
laat mij
niet meer
alleen.

.6

Mooie verhullende woorden
als doekjes voor mijn bloeden.

Want bloeden zal ik.

Kleine fouten,
grote fouten,
in het aanschijn
van dit leven.

Volwassen
niet
volwassen
worden.

Nooit.

Laat mij
verdomme
met rust.

.5

Haal mij uit dit verhaal
van zwarte wind
en koude regen,
genaamd 'het leven'.

Red mij
nu!

Lach met mij
dans, spring
samen.

Maar breng mij
niet

daar terug.

.4

angstig zijn de nachten
waarin mijn gedachten

steeds weer herhalen
dralen
niet kunnen bepalen

wat nu wel
wat nu niet

de oorzaak is
van dit uitzichtloze wachten

op de verlossende 'ja'
of de verlossende 'nee'

van een hoge stem

van de dag

Het is het leven
dat ons leert
te leven.

Elke dag
een stap
dichter bij

het volmaakte
kunnen.

Het volmaakt
kunnen
vergeven
van onze eigen fouten.

.3

Mijn taal is onkundig
te geoefend in regels
maten
en zeden

Mijn taal is onkundig
te gekapt
te beknot
te af-
gemeten

Mijn taal is onkundig
versleten

.2

mijn taal is onkundig
te leeg
zonder vleugels

spreek voor mij

zo

dat ik zonder
leugens
kan spreken

.

vreemd gestaar

altijd daar

van leegte vervuld

elk uur 

volgeluld

niets onthuld

bruine huiden

blanke huiden

zij

vreemde geluiden

opdringerig 

lege dagen 

lege geluiden

door leegte omringt

ik vind

mezelf

niet 

terug